Ο Αλεξανδρινός ποιητής Καβάφης αποτελεί μια ιδιότυπη ποιητική φυσιογνωμία. Εντάσσεται στα χρονικά πλαίσια της Νέας Αθηναϊκής Σχολής (1880-1920) αλλά λειτουργεί ως προάγγελλος του ελεύθερου στίχου της γενιάς του ΄30. Στο ποίημα του "Η Πόλις" (1910) εκφράζεται το αδιέξοδο συναίσθημα ενός ανθρώπου που εγκλωβίζεται στις επιλογές της ζωής του και διαψεύδεται. Νιώθει αδύναμος να ανατρέψει τα λάθη του παρελθόντος που τον ακολουθούν και τον καταδυναστεύουν. Όπως εύστοχα επισημαίνει ο Γ. Σεφέρης στις Δοκιμές, Β΄, 1974: "Οι πολιτείες του Καβάφη ταξιδεύουν, ακολουθούν τον άνθρωπο σαν τις Ευμενίδες.(...) Ο άνθρωπος χαλνά τη ζωή του, όπως χαλνά ένα νόμισμα.Η κίνηση της φθοράς είναι η μόνη σχεδόν πραγματικά ανθρώπινη κίνηση για τον Καβάφη.(...) Γι' αυτόν όπου και να πάει, ο άνθρωπος μένει ακίνητος ' "δεν έχει πλοίο...δεν έχει οδό". Τα πράγματα, οι πολιτείες κινούνται γύρω του- και ο καιρός και τον αλέθουν σαν τις μυλόπετρες. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λέει ατέλειωτα αυτή την ιστορία της φθοράς." περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
- Προσπαθήστε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες!
- Μη προσβάλλετε τη Σελίδα με άσχετα για το περιεχόμενο σχόλια!
- Τα ανώνυμα σχόλια όπως "Πολύ καλό, Υπέροχο..." κλπ. ενδέχεται να μην ανέβουν για ευνόητους λόγους.